Top 5 Gevaarlijke Duiken
1. Duiklocatie: De Zee van Cortez, oostelijke Stille Oceaan Gevaarlijke classificatie: **** (4/5) Gevaarlijk dier: Humboldtinktvis Gevaarlijke factor: De Zee van Cortez wemelt van de Humboldt inktvissen; ze kunnen tot 2 meter lang worden en zijn woeste zeedieren waarvan bekend is dat ze mensen aanvallen.
Mijn gevaarlijkste duik tot nu toe was toen ik probeerde een foto te maken van het meest vraatzuchtige diepzee roofdier van de Zee van Cortez, de angstaanjagende Humboldt inktvis. Terwijl ik omhoog keek door de alles omhullende duisternis naar het silhouet van de haaienkooi boven me en de andere 2 duikers die er veilig in zaten, kon ik het niet helpen maar dacht bij mezelf “Waarom zweef ik in godsnaam 15m boven een 1000m diepe pikzwarte Zee van Cortez op middernacht?!”
Terwijl ik daar hing, een onbeduidend stipje in de uitgestrektheid van die inktdonkere diepte, en keek (met grote ogen moet ik zeggen) naar de flitsen, pulsen en snelheidsuitbarstingen toen de gestoorde 4 tot 5 voet lange aliens komeetachtige sporen achterlieten door de fosfor-luminescentie, kon ik niet anders dan mijn denken verwijten of mijn anale sluitspier onder controle houden, om het maar zo te zeggen!
Terwijl de nacht zich ontvouwde, omringden zo’n 20-30 Humboldts me, ze zoefden in en uit mijn videolichten om venijnig te graaien, te grijpen en te knagen aan het gloeiende haakloze lokaas voor me. De adrenaline gierde door mijn aderen terwijl ik me de verhalen herinnerde van duikers die door deze gigantische wezens naar beneden werden gesleurd. Toen we later die avond stralend van succes (en opluchting dat we nog heel waren) op de duikboot klommen, vroegen we de plaatselijke duikgids of hij dat ooit eerder had meegemaakt, waarop hij antwoordde: “No way man! Niemand heeft er ooit voor gekozen om met de Devilfish te zwemmen! Want als zij je niet te pakken krijgen, dan doen de plaatselijke tijger- en stierhaaien het wel!” Ik neem je niet in de maling!
2. Duiklocatie: Tiger Beach, Bahamas Gevaarlijke classificatie: *****(5/5) Gevaarlijk dier: Tijger- en citroenhaaien Gevaarlijke factor: Grote haaien, grote tanden, geen kooi en veel aas in het water.
Tiger Beach is een zandbank, gelegen op 30 zeemijl van de Grand Bahamas, bekend om de tijgerhaaien die zich er vaak verzamelen. Na een nacht van chumming van de wateren rond onze boot, bracht de ochtend een aantal echte schoonheden, twaalf 9 voet lange citroen haaien werden vergezeld door een vrouwelijke tijger haai en op 12 voet lang was ze een echte “bus” van een haai. Perfect. Ik sprong erin en het duurde niet lang voordat we kop aan kop waren, daarna zij aan zij, terwijl ze rondzwom en visaas oppikte. Ik bleef kalm en dus bleef zij kalm, ik stond niet op haar lunch menu en zolang ik haar ruimte respecteerde en haar gedrag in de gaten hield was alles goed.
Toen de zon onderging, deed ik mijn filmlampen aan en in de duisternis was duidelijk te zien dat de langzaam zwemmende volwassen citroenhaaien van eerder op de dag nu actief aan het jagen waren. Vergeleken met hun eerdere volgzame gedrag zwommen ze nu rond, met een meer gespannen lichaamshouding en duidelijk op zoek naar iets. Tijd om verder te gaan, dacht ik. Terwijl ik opklom naar de duikladder van onze boot zwom een 9ft citroenhaai over mijn schouder en beet zich vast in de videolamp die hij een snelle schuring gaf voordat hij losliet en wegzwom. Aangetrokken door de zwakke elektrische puls van de lamp (opgepikt door de elektrische sensoren van de haai) had hij al snel door dat het niets eetbaars was; maar goed, het was tijd voor mij om het water te verlaten!
3. Duiklocatie: Bimini Banks, Bahamas Gevaarlijke classificatie: *** (3/5) Gevaarlijk dier: Tuimelaar dolfijnen Gevaarlijke factor: Grote mannelijke dolfijnen zijn zeer beschermend en wanneer je geconfronteerd wordt met een echogeluid blubberpulspistool doet het je stoppen in je tracks geloof me.
Jarenlang zijn mannelijke tuimelaars bekend geweest om het actief overvallen en doden van bruinvissen, gewoon voor de lol, dus ik wist al dat Flipper niet altijd even aardig was! Ik filmde een familiegroep van dolfijnen die zich te pletter eten in de zanderige ondiepten van de Bimini banken. De dolfijnen zwemmen mee met hun hoofd schuin naar één kant echoënd door het zand op zoek naar verborgen scheermesvissen en zandalen. Wanneer zij hun prooi hebben gelokaliseerd, graven zij zich met hun rostrum (neus en mond) naar beneden met krachtige neerwaartse staartslagen. Ik zat zo’n dertig minuten aan hun zijde en maakte prachtige opnamen, voordat de situatie veranderde.
De moeders en kalveren trokken verder en er bleven 2 dominante mannetjes over die zich omdraaiden en wat eerst een aangename en vriendelijke ontmoeting was, veranderde in een regelrechte confrontatie. Hun lichaamstaal veranderde onmiddellijk en ze lieten gelijktijdig een intense sonarpuls recht op mijn borst los. Het voelde alsof ik een klap op mijn borst kreeg en de uitdrukkingen op de gezichten en lichaamshouding van de dolfijnen waren minder dan vriendelijk – weg was de speelse brutale glimlach – vervangen door een soort van “wil je een stuk van mij?” soort blik! Onnodig te zeggen dat ik wist wanneer ik niet welkom was (een oude vriendin gaf me altijd dezelfde blik!) dus ik liet Flipper en zijn familie gerust alleen vertrekken.
4. Duiklocatie: La Paz, Mexico Gevaarlijke classificatie: **** (4/5) Gevaarlijk dier: Californische zeeleeuwen Gevaarlijke factor: Enorme alfamannetjes zijn berucht om hun territorium. Bellen blazen is een welbekende uiting van agressie, dus als je in vol ornaat tegenover een stier staat van 800 pond, hou je je adem in of kijk je snel weg!
Tijdens het filmen voor de kust van Mexico kwamen mijn duikmaat en ik een mannelijke zeeleeuw van ongeveer 800 pond tegen, die verstrikt was geraakt in een afgebroken stuk ankertouw. Een snelle inspectie maakte al snel duidelijk dat het touw niet vanzelf los zou komen, dus nam mijn dappere buddy het voortouw om de stier naar ondiepere rotsen te leiden. Nu is mijn maat 200 pond aan spieren en een ex Britse marinier, maar het zal u niet verbazen te lezen dat wanneer hij zich vastklampt aan een rafelig stuk oud touw, dat zelf vastzit aan een stier van 800 pond die in de war is en steeds pissiger wordt, mijn maat al snel een nieuwe onderwatersport uitvond, namelijk waterskiën onder de oppervlakte! Ik volgde het paar terug naar het ondiepe waar mijn maatje eindelijk “vrij gewreven” was tegen de vlijmscherpe rotsen, en ik werd nu geconfronteerd met een woedende stierzeehond die recht op me af kwam torpederen, terwijl hij me praktisch uit de weg duwde reikte ik met mijn linkerhand om het touw vast te grijpen.
Een nanoseconde later werd ik rondgeslingerd en op snelheid achter de stoomtrein van het zoogdier getrokken, mijn rechterhand zwaaide rond de camera om de rit vast te leggen. Toen de stier de toegenomen massa van de lompe cameraman voelde, gleed hij uit de vijfde versnelling en duwde naar voren voor een echte berserk versnelling en stuwde zich uit, vrij van het water – het was nu of nooit en met een machtige ruk spatten zeeleeuw en touw zwaar terug in het water, zeeleeuw versnelde in een richting en liet het weggegooide touw drijven in het blauwe water. Happy Days.
5. Duiklocatie: Sipadan, Oost-Maleisië Gevaarlijke classificatie: ***** (5/5) Gevaarlijk dier: Krokodillen en alligators Gevaarlijke factor: Krokodillen en alligators zijn echt prehistorische wezens en hebben de millennia overleefd door te vertrouwen op ruwe basis niveau dierlijke instincten.
Het gerucht deed de ronde dat een toerist een zoutwaterkrokodil had gezien die over de ondiepe zeegrasvelden zwom, zo’n 30 mijl uit de kust en van het vasteland gescheiden door een 600 meter diep kanaal, Sipadan had in de geschiedenis van de mensheid nog nooit zo’n wezen gezien. Nu zo’n 500 duiktoeristen het eiland bezoeken, zwemmen en snorkelen in de omringende riffen, was een zoutwaterkrokodil van 3 meter niet ieders idee van plezier. Dus de zoektocht was begonnen, hij moest gevangen worden. Ik stond op het strand en scande het water met een van de managers van het resort toen plotseling, en komisch, een rifreiger probeerde te landen op een drijvende boomstam zo’n 300m uit de kust. Tot grote ontsteltenis van de reiger draaide de boomstam rond en probeerde hem op te eten.
Daar was onze krokodil! Na enige overredingskracht van mezelf lag ik al snel in het water. Met de camera als mijn onoverwinnelijke schild filmde ik de krokodil op en neer totdat de plaatselijke dierenpolitie arriveerde en vroeg of ik de krokodil voor hen aan een touw wilde vastmaken – niemand anders leek het water in te willen. Ik maakte met tegenzin een strop en schoof die over de kop van de krokodil, maar de eerste ruk van de agenten rukte het touw los, maakte het wakker en maakte het rustende beest duidelijk kwaad. Onverwachts voor mij besloot het, uit alle richtingen die het op kon, recht op mij af te zwemmen en alleen met een beetje snel denken slaagde ik erin om een meter of zo omhoog te komen en het letterlijk door mijn benen te laten zwemmen – camera draaiend en de hele gebeurtenis registrerend. Ik had geluk met een tweede touw en de krokodil werd naar de boot gesleept, overgebracht in een kooi en teruggebracht naar het vasteland.